Idea ustanowienia wspólnego europejskiego języka jest bardzo stara, a my nie jesteśmy pierwszymi, którzy studiują ten problem na Europa Lingua. Markowe futra w tym zakresie pracowały szczególnie długo. Urodzony w 1961, Mark jest kanadyjskim uczonym, mówiącym esperanto od czasu dojrzewania, a od 2013 prezydentem Światowego Stowarzyszenia esperanto. W szczególności studiował ideę wdrożenia języka Europejskiego w eseju Jaki język dla Europy? Czy Europa nadal cierpi przekleństwo Babel? Napisane w 1991. W jego tekście, futra zastanawia się nad konfrontacji między angielskim i esperanto jest najlepszym kandydatem do ustanowienia wspólnego języka w Europie. Po raz pierwszy zainteresował się lingwistyczną rzeczywistością Europy, która była w swoim czasie (w 1991). Drugim krokiem jest przestudiowanie zalet i wad wprowadzenia języka angielskiego jako wspólnego języka, a następnie dokonanie tego samego dla esperanta. Wreszcie, silna z tych analiz, czerpie ogólną ocenę starcia między tym, co nazywa z jednej strony "Davidem esperanto", a z drugiej "Goliath angielskiego".
Po pierwsze, markowe futra badają rzeczywistość językową Europy, jak to było od wielu lat. Wyjaśnia, że wiele stosunków i wymian w historii zostało utrudnionych przez prosty fakt, że Europejczycy nie mówią tymi samymi językami. Rozwój globalizacji i wymiany wszelkiego rodzaju w ciągu ostatnich kilku lat pomógł rozwiązać ten problem, ale tylko dla "stosunkowo wielojęzycznych małych elit", jak wyjaśnia. W rzeczywistości, poza tym, zdecydowana większość Europejczyków nie może zrozumieć siebie (około 6% ludności rozumie tylko angielski w 1989, zgodnie z Sandie). Dla autora, to Tara, która stanowi brak komunikacji jest bezpośrednio zdyskredytować i przerwać sam pomysł zjednoczonej Europy. Zastanawia się również nad pojęciem "Europy". Czy powinniśmy mówić o Wspólnocie Europejskiej, kontynencie, regionie Europy? Wyjaśnia, że konieczne jest precyzyjne określenie znaczenia nadanego Europie, ponieważ, w zależności od kontekstu politycznego, gospodarczego i społecznego, Polityka językowa, która ma być prowadzona, może być zasadniczo różna.
Niemniej jednak wielojęzyczność pozostaje fundamentalna dla instytucji europejskich, które traktują ją jako jedyną akceptowalną politykę w tej dziedzinie. Według wykończeń wynika to częściowo z faktu, że różnorodność języków europejskich jest "źródłem niezliczonych bogactw" i przyczyniła się do rozwoju kultury europejskiej. Jest to zresztą stanowczo bronione i egzekwowane przez Europejczyków w ogólności, którzy nie chcieli, aby ich języki ojczyste i narodowe zniknęły. Dlatego, broniąc wprowadzenia wspólnego języka na kontynencie, autor chce, aby był on "drugim językiem", to znaczy nie zastępuje języków narodowych. Byłoby to dla niego "fikcją (anty) utopią". Jak więc ustalić ten drugi język w krajach o bardzo różnych kulturach i językach? W przypadku oznakowań towarowych konieczne byłoby posiadanie prostego języka, który jest szczególnie dostępny dla wszystkich Europejczyków.
Wraz z tymi ustaleniami, Mark-futra analizuje zarówno język angielski, jak i esperanto, aby sprawdzić, czy są w stanie spełnić te wymagania. Po pierwsze, angielski ma tę zaletę, że jest "językiem etnicznym", a zatem jest używany codziennie przez miliony użytkowników. Waga angielskiego w stosunkach międzynarodowych i gospodarczych również jest już bardzo ważna. Jest on rzeczywiście używany w większości wymian kulturalnych, handlowych lub politycznych, ale także w codziennym życiu Europejczyków, zwłaszcza poprzez szybką żywność lub serię. W tym sensie, pojawia się jako najbardziej mocno zakotwiczone i najbardziej zdolnych kandydata, aby stać się drugim językiem Europy, a nawet świat. Chociaż wiele opozycji do tego zjawiska pojawiło się w historii, a nawet dzisiaj, nie wyklucza faktu, że angielski nabywa w ciągu roku coraz bardziej dominującą rolę.
Ale angielski zna również wiele wad. Po pierwsze, fakt, że jest on używany w innym kraju niż anglojęzycznych, takich jak Indie, na przykład, nieuchronnie tworzy różnice językowe między oryginalnym angielskim i angielski używane w połączeniu z lokalną kulturą i językiem. Ponadto, jak wyjaśnia autor, wykorzystanie i biegłość w języku angielskim różnią się znacznie w zależności od ludzi i krajów. Jest on szczególnie używany w krajach północnych, ale znacznie mniej w Europie Wschodniej na przykład. Angielski jest więc ważnym językiem, ale nie jest hegemonicznego i może być nawet mniej ważne niż inne w niektórych krajach europejskich. Ponadto, w żaden sposób nie jest optymalny, nawet w krajach, w których angielski jest powszechnie akceptowany i wysoce używany. W istocie w Niderlandach, na przykład, język angielski jest używany głównie biernie, a nie aktywny; Holendrzy spożywają angielski, ale nie produkują, a holenderskie wersje produktów są znacznie bardziej wykorzystywane przez mieszkańców niż wersje angielskie. Od tego czasu na podstawie tezy Dasgupta wyjaśnia się, że używanie drugiego języka, takiego jak angielski w Holandii, prowadzi do znacznej utraty kreatywności. Z tych wszystkich powodów, powiedział: "polityczne, kulturowe i psychologiczne przeszkody ograniczają szanse, że angielski staje się językiem komunikacji między europejskimi."
Po przeanalizowaniu roli, jaką angielski odgrywa i może odegrać w Europie, markowe futra przychodzi do nauki esperanta. Chociaż język angielski można było ustalić głównie ze względów pragmatycznych i związany z jego obecną dominującą rolą, esperanto może być wykorzystane z przyczyn głównych. Rzeczywiście, esperanto jest stosunkowo nowym językiem, ponieważ powstał w XIX wieku i jest używany głównie przez społeczność bardzo ograniczoną. Co więcej, Esperanto nie może opierać się na realnych "realiach materialnych", jak w języku angielskim. W związku z tym musi on dochodzić siebie i bronić się przed "potencjalnymi korzyściami". Esperanto pojawia się w tym sensie jako dokładny przeciwieństwo angielskiego, co sprawia, że jego studium jest jeszcze ciekawsze. Z jednej strony, markowe futra wyjaśniają, że Esperanto ma wiele problemów związanych właśnie z jej statusem jako "innym" językiem. Po pierwsze, może przestraszyć wielu Europejczyków, którzy nie chcą, aby świat, aby ich język narodowy zastępuje inny wychodzi z nigdzie. Ponadto prostota języka, który jest na pierwszy rzut oka zaletą, a jego niezależność od gleby i rodzimych ludzi może prowadzić do "utraty ekspresji" języka, jak Richards i Steiner Assert. Ale markowe futra obalają ten ostatni argument. Wyjaśnia on bowiem, że esperanto jest językiem, który ewoluuje i dostosowuje się do zmian swoich czasów. Jest to prawdziwe jądro leksykalne i kulturowe, podobnie jak inne języki. W przeciwieństwie do angielskiego, Esperanto ma tę zaletę neutralności. Nie należy w szczególności do żadnej grupy etnicznej lub kraju. Sprzeciwia się on argumentowi utraty kreatywności, która była przedmiotem angielskiego w następstwie tezy Dasgupta. Wreszcie, markowe futro mówi, że esperanto jest przede wszystkim europejskie, czy to w jego budowie, czy też w sposobie, w jaki jest ono wykorzystywane przez Wspólnotę. NieMniej jednak Esperanto ma powszechne powołanie i ma stać się drugim językiem świata, a nie ograniczać się do granic europejskich. Jak więc i dlaczego powinniśmy traktować je w kontekście skoncentrowanym tylko wokół Europy?
W ten sposób dwaj kandydaci doświadczają wielu przeszkód, aby stać się wspólnym językiem europejskim. Pod wieloma względami pojawiają się również jako dokładne przeciwieństwa, ponieważ wady jednego są zaletami drugiej, i vice versa. Wraz z tymi analizami, futra wyczerpuje ogólny wniosek z jego badań i cudów na temat lingwistycznej przyszłości Europy. Wyraźnie wyjaśnia, że na razie (w 1991), "przepaść jest ogromna między angielskim i esperanto". Chociaż jest pewne, że intensyfikacja handlu światowego będzie promować nadejście języków z globalnym rozpowszechnieniem, przyszły rozwój jest nieprzewidywalny. Czy Anglicy staną się tym wspólnym językiem europejskim? Czy esperanto będzie odgrywało tę rolę? Możliwe jest również, że żaden z tych języków nie jest ostatecznie konieczny, zwłaszcza jeśli inne podmioty, takie jak hiszpański odgrywają coraz większą rolę, lub jeśli nowe technologie, począwszy od tłumaczy, zakończy się bardzo interesie języka Wspólne. Co więcej, znając przeszkody, jakie napotykają Anglicy i esperanto, autor twierdzi, że może okazać się, że poczynając od podstawowego języka angielskiego lub międzylingua, pozostali kandydaci na mieszańce są jeszcze daleko od poziomu Rozwoju esperanta.
Jak to rozumiesz, Mark-ce stwierdza, że jego esej skupia się na przyszłych wydarzeniach, które sami zdecydują na językową przyszłość starego kontynentu. Ale dziś, prawie trzydzieści lat później, sytuacja nie rozwinęła się naprawdę. Angielski jest nadal dominujący i esperanto walczy o osiedlenie się. Tak więc, w obliczu angielskiego i esperanto, czy nowy język nie może być również potencjalnym kandydatem do wprowadzenia wspólnego języka Europejskiego? Czy nie wyobrażamy sobie nowoczesnego języka, który nie miałby wpływu na przeszkody zidentyfikowane przez markowe futra? Poprzez język Europeo, Think Tank Europa Lingua proponuje tę alternatywę.
Aby przeczytać cały esej, skonsultuj się z:
Markowe futra (angielski), jaki język dla Europy? : Czy Europa nadal cierpi przekleństwo Babel? ["Babilon Europejski: ku jednemu językowi Europejskiemu?"], Rotterdam, UEA, Coll. "dokumenty na esperanto" (nr 26), 1991
